Այրել

by

Այրել

Կը նշանակէ վառել, հրկիզել, կրակ տալ:

Բառին արմատը «այր» է որ կը նշանակէ կրակ:

Ագաթանգեղոսի եւ Եզնիկի մօտ կը գտնենք այրելի, այրուք, այրումն բառերը որոնք կրակի նշանակութեամբ գործածուած են:

Երկու ձեւով կարելի է ստուգաբանել ՀՐԱՅՐ յատուկ անունը՝ կրակոտ մարդ (այր կը նշանակէ նաեւ տղամարդ), եւ կրարէ բոց:

Երկու իմաստներն ալ վաւերական են:

Այրել բայը գործածուած է նաեւ փոխաբերական իմաստներով՝ մարգարէութեան մէջ գրուած է,

«Գինին զինք կ’այրէ» (Ես. 5:11), սիրտս այրեցաւ (մորմոքեցաւ), մուրհակը այրեց (ջնջեց) …

Բառասկիզբը, հայկական «հ» եւ «զ» տառերը, երբ բառերու առջեւ կը դրուին, աճական իմաստ կ’ունենան (տեսնել այս գիրքին Յաւելուած Ա.ը):

Այսպէս, օրինակի համար

. Սպել (ըսել) – զսպել,

. Արգ – զարգանալ,

. Այրանալ – զայրանալ որուն ծագումը այր բառն է, որ կը նշանակէ ջղայնութենէն (կրակի նման) տաքանալ:  

Աղքատ

by

Աղքատ = Աղք + ատ

«Աղը» մեր գիտցած ծովէն եկած սպիտակ համեմը չէ միայն, ան օրհնութեան խորհրդանիշ է նաեւ:

«Աղ» բառէն ունինք աղեկ, աղուոր, աղարտ, աղե-բար (անուշութեամբ):

Աղ «ք» յոգնակի է եւ կը նշանակէ օրհնութիւններ:

«Ատ» կը նշանակէ կտրուած, զուրկ. այսպէս՝ պոչ-ատ, գլխատ(ել)…

Ուրեմն, աղքատ կը նշանակէ անինչ, տնանկ, լաւ բանէ մը կամ օրհնութենէ զուրկ:

Սաղմոսին մէջ կը կարդանք՝ «Խոնարհեցո՛ Տէր զունկն քո եւ լո՛ւր ինձ, զի աղքատ (օրհնութենէ զուրկ)  եւ տնանկ (տունը կործանած) եմ ես:

Օ Գրիգոր Տաթեւացի հետեւեալ բացատրութիւնը տուած է. «Աղքատ՝ այսինքն ի յաղեաց եւ ի գթոց հատեալ» (աղէ եւ գութէ կտրուած):

Նորին Ամառան Հատոր, Պոլիս, 1729, ամ. 360:

Օ  Հայր Աւետիքեանն ալ՝ «աղքատը այն է որ ու-տելու աղն անգամ չունի»:

Օ  Ագուլիսի հայերը աղքատ բառը հետեւեալ ձեւով կը գրէին եւ կը հնչէին՝ Ա՜Խ ԿԱԹ…: Նախիջեւանցի-ներու համար, աղքատութիւնը կաթէն եւ սնունդէն զրկուած ըլլալն էր:

Աղաչել եւ Անոր «Հոմանիշները»

by

Հայ թարգմանիչները, օգտագործելով հայերէն բա-ռերու ճոխ պաշարը, կարողացան Աստուածաշուն-չին թարգմանութիւնը բնագրի մակարդակին հաս-ցնել:

Ահա՛ հայերէն  բառամթերքի գործածութեեան իւ-րայատուկ ճոխութիւնն ու տեղեցկութիւնը: 

Խնդրել =  բայը անհատներու միջեւ գործածուած է (to ask)-ի իմաստով: Օրինակի համար՝ «Յովսէփ Արիմաթացին Պիղատոսէն Յիսուսին մարմինը խնդրեց»: Բայց Աստուծոյ ուղուած «խնդրել» բայը երբե’ք չէ գործածուած անհատական բան մը ու-զելու: Օրինակ՝ երբ աղօթող մը առողջութիւն, յա-ջողութիւն, երկար կեանք, անձնական հարցի լու-ծում… կը խնդրէ, գրաբարին մէջ «խնդրել» բային տեղ ուրիշ բայեր գործածուած են զորս քիչ յետոյ պիտի տեսնենք: Երբ Խնդրել բայը գործածուած է Աստուծոյ հետ, գործածուած է միայն Աստուծոյ համար: Օրինակ՝ «Զերեսս քո, Տէր, խնդրեցի»:

Կը կրկնեմ. «խնդրել»ու գործածութիւնը Աստուծոյ անձին, փառքին, անունին… համար է: Այլ խօսքով, Աստուածն է որեւէ խնդրանքին թիրախը: Իսկ մեր թարգմանիչները ի՞նչ բառեր գործածեցին երբ ան-հատները իրենց համար բան մը ուզեցին Աստու-ծմէ:

Տեսնենք հայերէն բառերուն ճոխութիւնը, անոնց գեղեցիկ իմաստն ու նրբութիւնը:

Աղերսել = Հոմանիշ է խնդրել բառին, հետեւեալ տարբերութեամբ՝ խնդրելը շեշտել, կրկնել:

Երեմիա մարգարէէն կը մէջբերեմ երկու համարներ ուր «աղերս»-ը գործածուած է, բայց անգլերէնի նոյն տպա-գրուած Աստուածաշունչի մէջ երկու տարբեր բառերով թարգմանուած է: Երեմ. 12:1

«Արդար ես դու, Տէր, եւ մատուցից առաջի քո աղերս»: …When I bring a case before you. Երեմ. 20:12

«Զի առ քեզ յայտնեցի զաղերս իմ»:

I have committed my cause. 

Աղաչել = Լալագին խնդրել. «աղի+աչք» ով:

Լատիներէնի մէջ՝ Rogo, peto:

Հետեւեալ բոլոր համարներու մէջ գործածած է «ա-ղաչել»ը: Նայեցէ՛ք թէ որքան անհետեւողական է նոյն հրատարակութեամբ անգլերէնով թարգմանուած «ա-ղաչել» բայը:

Հետեւեալ բոլոր ընդգծուած անգլերէն բառերը հա-յերէնի մէջ աղաչել են:

  • “ Isaac prayed to the Lord…”   Ծննդ. 19:7
  • “ A poor man pleads for mercy…” Առակ. 18:23
  • “ We have not sought the favor…” Դան. 9:13
  • “ A man with leprosy… on his knees begged Jesus” Մարկ. 1:40
  • “He fell with his face to the ground and begged him” Ղուկ. 5:12
  • “ He felt at his feet and pleaded earnestly with him” Մարկ. 5:23

Պաղատիլ =         Յաճախակի խնդրել:

Լատիներէն՝                oro (աղօթել), supplier.

յունարէն՝                    Δεομαι

«Եղիցին բանքս իմ այսորիկ որով պաղատեցայ առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ՝ մերձենալ առ տէր Աստուած մեր ի տուէ եւ ի գիշերի» (Գ. Թագ.8:59):

Աղաչել-ը անգլերէնի մէջ  prayed թարգմանուած է:

«Եթէ մեղիցեն քեզ… եւ պաղատեցին առաջի քո… (Բ. Մնաց. 6:24):

Անգերէնի մէջ թարգմանուած է    paying supplication before you.

Թախանձել = ձանձրացնելու աստիճան աղաչել: Լատիներէն՝ Turbo, perturbo.

«Թախանձել» բային անգլերէն թարգմանութիւնը ան-հետեւողական է: Օրինակ՝

  • Դատ. 14:17 -ի մէջ՝   She continued to press him.
  • Յոբ 16:3 -ի մէջ՝ What ails you that you keep on arguing.
  • Ղուկ.18:4-ի մէջ՝ …wear me out.

Ողոգել = Համոզելու եւ մէկու մը սիրտը առնելու միտումով՝ աղաչել:

Հայցել = Փնտռելու, գտնելու, այցի հրաւէրի մի-տումով՝ աղաչել: Լատիներէն՝ precor :

Արմատը “հ + այց” է:

Այս բառը աւելի գործածուած է Մաշտոցի եւ շարա-կաններու մէջ՝ (Ի քէն հայցեմք…, Հայցեմք ի քէն, Տէր բարեգութ…):

Ահ – Ահ – Վահ – Վախ

by

Ահ – Ահ – Վահ – Վախ 

«ԱՀ»ը մի քանի իմաստներ ունի՝ վախ, բարձր, վեհ.. Քիչ յետոյ, ցոյց պիտի բացատրենք թէ ինչպէ՞ս ԱՀը նաեւ Աստուծոյ անունն է:

Հին հայերէնի մէջ, «յԱՀել» կը նշանակէ վախեցնել: Գոյականաբար, ԱՀը կու տայ ՎԱՀ եւ ՎԱԽ:

ՎԱՀը արմատն է Վահէ, Վահրիճ, Վահունի, Վա- հան, Վահենակ, Վահագն, Վահրամ, եւ Վահկայ (բերդը) յատուկ անուններուն:

Ս. Գրիգոր Նարեկացի, «Մատեան Ողբերգութեան» գիրքին մէջ, յաճախ խօսքը Աստուծոյ ուղղելով, կ’ը-սէ «Ով Ահաւոր»: 

Ահը որպէս Աստուծոյ անուն:

Ծննդոց գիրքին մէջ, հետաքրքրական է Աւրահամ Նահապետին անունի փոփոխութիւնը (Ծննդ.17:5):

Աստուած Աւրահամին անունը Աւրամէն աւրԱՀամ կը դարձնէ: Անիմաստ պիտի ըլլար այս փոփոխու-թիւնը եթէ չհասկնայինք անոր դրդապատճառը: Արդ, Հին եւ Նոր Կտակարաններու մէջ կը հանդի-պինք նման փոփոխութիւններու: Սիմոն Յովնանու Որդին կը դառնայ Պետրոս. Յակոբը կը դառնայ Իսրայէլ, Աւրամը՝ Աւրահամ: Այս անուններու փո-փոխութիւնը կապուած է անձին՝ անոր նոր պաշ-տօն տալու մէջ:

Ինչպէս ԷԼ (Աստուած) պիտի կցուէր հրեայ անուն-ներուն՝ ՆաթանաԷԼ, ՄիքաԷԼ, ԻսրաԷԼ, այսպէս ալ՝ ԱՀը պիտի մտցուէր հրեայ անուններու մէջ՝ ՄիքԱՀ, ՍառԱՀ, ԵսայեԱՀ, այսպէս եւ Աւր+ԱՀ+ամ:

ԱՀ-ի վերաբերեալ ուրիշ հետաքրքրական դէպք մը կայ որ կը գտնուի Ծննդոցի մէջ (31:53): «Յակոբ երդում կ’ընէ իր հօրը՝ Իսահակի վախով»: Այս նա-խադասութիւնը կարիք ունի բացատրութեան, այ-լապէս անհասկնալի է եւ անիմաստ է:

Իսահակի «վախո՞վ» երդում ընել:

Աստուածաշունչի կարգ մը անգլերէն թարգմանու-թիւններու մէջ, այս «վախ» բառը թարգմանուած է “fear”- եւ խուսափելու համար անհասկնալի դառ-նալէն Fear-ը մեծատառ F-ով գրուած է:

Վերը յիշուած վախը որեւէ շուարում կամ շըփօ-թութիւն պիտի չպատճառէր եթէ գրուէր «Յակոբը երդում ըրաւ Իսահակի ԱՀով», այսինքն՝ Իսահակի Աստուծով: ԱՀ (Աստուածը) հասկնալի կը դարձնէ երդում ընելու իմաստը:

Ուրիշ համար մըն աւելի իմաստալից կը դառնայ ԱՀ բառը գործածելով: Աստուած կ’սէ Աբրահամին, «Մի՛ վախնար, ես պիտի ըլլամ քու վահանդ (your shield)» (15:1):

Աւելի լաւ պիտի ըլլար ՎԱՀԱՆ բառին տեղ գոր-ծածուէր ԶՐԱՀ բառը, այսինքն, պիտի ըլլամ զօրու-թեանդ (ԶՐ = արմատն է զօրութեան բառին + ԱՀ Աստուածը :

The beauty of Armenian words and their deep meanings

by

 PART  I                       THE BEAUTY OF THE ARMENIAN LANGUAGE

The Armenian language is part of Indo-European family. I have a problem with that classification. The term Indo-European is created by a French etymologist in the 1860s.The name EUROPA did not exist 5,000 years ago. Armenian is the cradle of civilization. So, the so called European languages were born in the Caucasus and their origins are in the Armenian Highlands. The relationship between Latin, Greek and their European branches are to be found in the Armenian language and not vice versa.

Few example:

a) In Armenian the word to sit down is Pazmil (for humans) and Nsdeel is for non human beings, such as animals, or objects. I.e. Noah’s ark “Sat Down” which is “Nsdav” on the Mountain of Ararat, or the bird “Geh Nsdi” means the bird sits. The English word Nest comes from the Armenian root word of Nesd which is used as “Nsdi”.

b) The English word SHRED comes from Armenian SHERD (to cut to pieces).

c) The English word Angle comes from the Armenian word Ang (Which means deviate). Some examples:

  • Ang-yun – Means corner (Deviated angle)
  • Ang-oghin – Means the place of bending your side (Angling your flank) which you do at a bed.

 

1- Agh – Salt in Armenian

Agh means salt in Armenian. It also means “Blessing”, this is why the Armenian priest blesses the bread and the salt twice a year.

The word “Salt” or “Agh” is used to mean more than just salt. For example:

  • Agh, (Salt – Blassing)
  • Agh-vor, (Nice Also means full of blessings)
  • Agh-eg,  (Nice also means full of blessing)
  • Agh-pyuir (Fountain also thousands of blessings)

These words don’t only mean beautiful, but they also mean full of blessings.

2- Right & Left Hand

In the bible the blessings were done with God’s right hand, which is “Ach” in Armenian. So Ach or Right, was associated with good. or success. Example:

  • H-Ach-oghil – To become successful (Root is “Ach” which means right hand)

On the other hand the negative things were associated with the word “Tzakh” which means Left in Armenian. Example:

  • Tzakh-oghil – To fail or to be unsuccessful (Root is Tzakh which means Left Hand)

 

 

PART  II                       THE BEAUTY OF THE ARMENIAN LANGUAGE

Many Armenian words have a “background picture” illustrating the idea of the word. Examples:

1) bhad                   (պատ)                   means wall

a+badh              (ա + պատ)            means to dwell in  a place with no wall (oasis, field). The English verb TO ABIDE comes from this  word.

an + a + badh   (ան + ա + պատ)  means a place without wall and useless for habitation(desert)

so, in Armenian, anabhad is desert.

2) In ancient Armenia, AR is the sun and is the name for God .

AR + AR is the perfect tense of the verb to do which means the SUN that created the sun.

AR+ AR + AD (suffix for place),  means  the place where the SUN GOD created the sun. This  is the root of the name of Ararat

AR + AR + ITCH (suffix for doer), means Creator.

Book: Turkey Has Recognized The Armenian Genocide

by ⋅ Image

TurkeyRecognized Genocide

Buy Now

“I dedicate this book to TURKKAYA ATAOV, SALAHI SONYEL, IZGI OMER, YILMAZ OZTUNA, HUSSEYN CHELIK, YUSSUF HALADJOGLU, SULEYMAN SEYFI OGUN and to many other scholars.

Every time they come across historical documents, witnesses, and reports which expose the crimes of the Ottomans, they label these reports and their authors with unprofessional words.

With this approach, U.S. Ambassador Morgenthau becomes a biased politician; Lepsius is considered a foreign spy; Naim Bey is viewed as a lunatic author in his “”Memoirs””; Paul de Veou’s analysis is pure allegation; and eyewitness’ reports and statements have to be considered fake, fantasy and fairy tale.

In the works of the above mentioned scholars I did not encounter any word from Turkish newspapers of that time. Whenever a Turkish or Ottoman newspaper tried to criticize the Ottoman regime, the above mentioned scholars labeled as follows:

  • “”LE BOSPHORE”” was published by the occupying authorities in the Ottoman Capital to further Armenian interest””,  or
  • “”RENAISSANCE”” was a French language paper…serving the same interests…””

What about WAKIT, ALEMDAR, SABAH, ME§VERET, IKDAM, AK§AM, ILERI, and many other Turkish newspapers? Their number exceeds one hundred! Were their reports and analyses biased, fake, allegations, debatable or lies too?I dedicate this book to the above mentioned Turkish scholars to find the truth in the Ottoman newspapers.” – John Ahmaranian

Book: Hurro-Armenian Origins Of Abraham

by ⋅ Image
Abraham the Hurrian would become Abraham the Hebrew. A specific mission was attached to this change of name…
Abraham Was HurrianBuy Now
 The Bible mentions different places, excluding the land of the Hurrians, that would be given to Abraham as a promised land. Abraham would go to Canaan as a Hurrian, would present his wife to the Pharaoh of Egypt as his sister, according to Hurrian custom, would live in the promised land as a Hurrian, would be happy having a Hurrian daughter in-law and a granddaughter-in-law, and would be excited to see that a ram, a symbol of Hurrian vitality and greatness, would be offered to God instead of his beloved Isaac…
When Abraham left ARland, he never came back. He said “good bye” to his home, his homeland, his broth¬ers, his extended family, and the graveyard of his father. He was not allowed anymore to be attached to any fortune, memory or glory, because “??” (The One Who Is), The One Who called him for the new divine adventure, will tell him :Extract from Part II, Chapter 2, p. 111